detektywa. Rainie skrzywiła się i zaczęła się zastanawiać, co się

na coś się decydował, nigdy sobie nie odpuszczał. No, chyba że chodziło
– Czy słyszał pan, by już wówczas oskarżano o to Danny’ego? – zapytał Quincy.
Nawet świerszcze się nie odzywały.
- Chryste!-powiedział.-Czasem bywasz bardzo dziecinna.
- Jeśli jest taki wspaniały, to do tej pory sam by cię znalazł. Mandy na
Mary wbiła wzrok w swoje dłonie na kolanach. Rozplotła palce, przez
pomocy medycznej, potrzebował odpoczynku.
- Tylko że - kontynuował Quincy - nie znalazłem śladu nazwiska, które
obejrzeć zdjęcia z miejsca przestępstwa?
mogło się wydarzyć przed czternastoma laty. Myślał o strzelbach, o Dannym O’Grady i o
– Broń przesłano do zbadania. Nie dostaliśmy jeszcze wyników.
– George! – Pani Walker wyglądała na autentycznie zrozpaczoną. Rainie stała jak
kojarzyć z dwudziestotrzyletnią dziewczyną?
mojej uwagi. Dlatego wykorzystał Mary Olsen, żebym zaczął coś podejrzewać.

wszystko bolało! Od zawsze miał bardzo niski próg bólu, a teraz czuł się tak, jakby za
– Pójdziemy się rozerwać?
później zwycięzcami zostali również Alec i Kurkow. Wyczerpany stresem Alec wstał i
- Kocham.
już zrujnowana reputacja! Będą żyli osobno, ona w „Yorkshire, a on w Londynie, goniąc za
którzy wraz z Kozakami wykopali szczątki agenta, żeby można je było przesłać rodzinie w
Odwiodła kurek.
- Ejże, nie skaczcie na mnie - zaprotestowała. - Wybrudzicie mnie i co ja potem powiem?
Uchyliła się ze wstrętem, gdy potarł pistoletem o jej usta. Wstrzymała dech, kiedy
okolicznościach nigdy by nie podjął. Ale Rebecca ukrywała się już ponad miesiąc, co go
odnaleźć klejnot? To jedyna szansa nie tylko dla niej, ale też całego Buckley on the Heath.
Rozdział czwarty
przejmuj się. Z pewnością chodzi o nieporozumienie. Po prostu tacy już są. To Kozacy,
Ludzie Blaque'a bronili się do upadłego. Wściekła seria z broni maszynowej przecięła pokład, zasypując głowę Edwarda gradem odłamków drewna i szkła. Nawet tego nie poczuł. W jego mózgu została tylko jedna myśl. Bella jest w rękach Blaque'a. Jeszcze żyje, ale czasu mają coraz mniej. Skulił się i chyłkiem dobiegł do steru. Potem bezszelestnie zanurzył się w czarną otchłań wody. Odgłosy coraz rzadszych wystrzałów i krzyki mężczyzn niosły się daleko po spokojnym morzu. Edward widział, jak z pokładu jachtu ktoś skacze i co sił płynie do dalekiego brzegu. W pewnej chwili otarł się o unoszące się na wodzie zwłoki. Odepchnął je i ostrożnie podpłynął do burty.
drzwi.